Fellini

La strada

La strada
Gatunek dramat Data premiery Ziemia 6 września 1954 Polska 30 grudnia 1954 Kraj produkcji Włochy Język włoski Czas trwania 94 min Reżyseria Federico Fellini Scenariusz

Gatunek dramat
Data premiery Ziemia 6 września 1954
Polska 30 grudnia 1954
Kraj produkcji Włochy
Język włoski
Czas trwania 94 min
Reżyseria Federico Fellini
Scenariusz Federico Fellini
Tullio Pinelli
Ennio Flaiano
Główne role Anthony Quinn
Giulietta Masina
Richard Basehart
Muzyka Nino Rota
Zdjęcia Otello Martelli
Nagrody Oscar 1956 (najlepszy film nieanglojęzyczny)

La strada (tytuł oryginalny) ? włoski film fabularny z 1954 w reżyserii Federico Felliniego, przez krytykę określany zgodnie jako jedno z arcydzieł tego reżysera, doniosłe w historii sztuki filmowej[1].

Tytuł

Wyrazy tytułowe (rodzajnik z rzeczownikiem) znaczą po włosku „droga, wędrówka”. Tytuł w kontekście akcji filmu ma sens kolokwialnego wyrażenia przyimkowego lub imiesłowu: Na drodze lub Wędrując (co w pełni oddałby zwrot „la strada facendo”). W polskich kinach i telewizji film wyświetlany był pod oryginalnym tytułem, którego nie tłumaczono też w polskich pracach krytycznych[2].

Melodyjnie brzmiący tytuł włoski w wielu krajach nie był tłumaczony w toku dystrybucji kinowej, także w pracach filmoznawczych. We Francji (jak w Polsce) funkcjonuje wersja oryginalna tytułu, zamiast przekładu. W Niemczech stosuje się obocznie tytuł oryginalny i jego zdeformowany przekład: Das Lied der Straße (który ujednoznacznia tytuł w kierunku melodramatycznym). W krajach anglosaskich tytuł tłumaczono jako The Road (Droga).
Zarys fabuły

Fabuła osnuta jest wokół motywu drogi, a większość zdjęć zrealizowano w plenerze. Film stanowi odrealnioną, poetycką historię o uczuciach i braku umiejętności ich wyrażania, o odpowiedzialności za drugiego człowieka oraz o cierpieniu, osadzoną w realiach powojennych Włoch ? ma wymiar gatunkowy paraboli o potrzebie miłości.

Para głównych bohaterów to wrażliwa i lekko upośledzona umysłowo dziewczyna Gelsomina, podróżująca z prymitywnym i brutalnym cyrkowym siłaczem Zampano, dającym przedstawienia w różnych miasteczkach. Mimo doznawanych od niego upokorzeń, Gelsomina kocha go. Jest jednak mało pomocna w pracy, zamknięta we własnym świecie. Zampano porzuca ją. Po latach, usłyszawszy jej ulubioną melodię (którą nuci kobieta, kojarząca Gelsominę i mówiąca, że zmarła jakiś czas temu), Zampano uświadomi sobie, że także ją kochał. W finalnej scenie kamera, zwrócona w dół, ukazuje go płaczącego nocą nad brzegiem morza

A to już wiesz?  Il Casanova di Federico Fellini

W rolach głównych wystąpili Anthony Quinn i brawurowa aktorsko (w ocenach filmoznawców) Giulietta Masina (żona reżysera)[3].

Wysmakowane plastycznie zdjęcia czarno-białe (zwłaszcza nieco odrealnione pejzaże), pełna emocji muzyka zaprzyjaźnionego z Fellinim Nino Roty (z przejmującym, lirycznie, ujętym „motywem Gelsominy”) zbliżają styl filmu do realizmu magicznego, czyniąc tę historię przypowieścią, osnutą fabularnie wokół toposu wędrówki[4].
Nagrody i wyróżnienia

Oprócz wyróżnień europejskich, film La strada został nagrodzony w 1956 Oscarem dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.

W roku 1995, z okazji stulecia narodzin kina, film znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[5][6].

Przypisy

Bibliografia

Adam Garbicz, Jacek Klinowski: Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż druga. 1950-1959. Wyd. I. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 154-156. ISBN 83-08-01377-5. (pol.)
The best of video – poradnik: kino, tv, sat., video. Warszawa: Oficyna Wydawnicza COMFORT, 1994.

http://pl.wikipedia.org/wiki/La_strada_%28film%29

Artykuly o tym samym temacie, podobne tematy